THE MONTHLY POETRY EVENT - Me, The Second Featured Reader

THE MONTHLY POETRY EVENT - Me, The Second Featured Reader of the Event

At JavaArts, 56, Sihanouk Boulevard, Wednesday April 30, 2014 Night, Starting at 6 PM. I'm one of the Two Featured Readers to read my poems, both in English and Khmer.

Details by American poet Greg Bem, then event host:

The monthly poetry night @ Java, invites all styles of writing and literary arts to take the stage.

From 6-7 there will be a "meet-up" where anyone is welcome to join and discuss their writing process, and share any projects their working on. From 7-8 there will be one or two featured readers. And from 8-9 there will be an open mic, which is open to all backgrounds, languages, styles, etc.

The first featured reader this month is Carly Nugent. In the past Carly has written mostly for theatre in Melbourne, Australia. In 2009 her script Shots was awarded the R.E. Ross Trust Playwrights’ Script Development Award and was performed as part of the Victorian State Library’s Flashpoint reading series. More recently, however, she has been writing prose fiction. In 2012 her short story ‘Jeremy’ won the Olvar Wood Competition, and was published in 2013 by Melbourne Books as part of their collection Award Winning Australian Writing. Carly is currently working on a novel for young adults. She also coordinates a writing workshop group in Phnom Penh.

Second featured reader of the month is Puthpong Sao, a local Cambodian poet and story writer. Since he was young Sao has enjoyed reading. He has liked to read stories, poems, and everything at hand, and peruse them and muse on things around him. He started to write poetic verse at 11 years old. Even when he was little he didn't know English and French, but traced their letters with his fingers in the air, on walls, and so on. At 14 he started to write songs and poems for pleasure. Two of his stories were submitted to contests and won first prize: one children's tale entitled "A Young Golden-Furred Squirrel" at a Room-to-Read-organized contest in 2005 and printed in 10,500 copies at the 2nd edition, and another entitled "Destiny Built in Deep Heart from Both Hands," which is focused on child's rights, at a Ministry-of-Social-Affairs-organized contest in Dec 2012. He has written several stories (two novels, nine children's tales) and some 500 poems (most of them in English, Khmer and some in French.)

Please share this event! The more the merrier!

#Before_Being_Famous, it doesn't seem anyone is great,

Before being famous, it doesn't seem anyone is great. That's why a talented person isn't known before his greatness is known. Puthpong Sao

http://www.nytimes.com/2016/04/21/us/mlk-eleanor-roosevelt-susan-anthony.html?_r=0

#នេះជាក្បាលសង្គ្រាមខ្ចីដៃ Google សម្លាប់អក្សរខ្មែរឲ្យប្រែជាយួនឬ?

ពិនិត្យមើលគម្រូ សរសេរពាក្យសំនៀងខ្មែរតាមអក្ខរៈឡាតាំងដែលគេថា Google រៀប វាដូចជាការនាំអាទិ៍ខ្មែរឲ្យសរសេរតាមយួន! បើមែន ហើយ កូនខ្នែរចូលចិត្តភាពងាយ មិនគិតគូរវែងឆ្ងាយនោះ ខ្មែរវីវរហើយ! កុំភ្លេចថា "បញ្ហាធំណាៗក៏ចេញក្បាលពីតូចដែរ"។

បើ Google ជាអ្នករៀបបែបផែនសំណេរនៃសំនៀងខ្មែរតាមទម្រង់ ប្រើអក្ខរៈឡាតាំងនេះមែន ពិតជាបញ្ហាធំមួយទៀតសង្កត់លើក្បាលខ្មែរ ហើយ៖

- កំហុសឆ្ងាយពីក្បួនខ្មែរសរសេរមានស្រាប់ពីដើម
- គម្រូ Google (?) ដាក់នេះ ខុសច្រើនអន្លើណាស់
- វានាំឲ្យមានភាពស្មុកស្មាញដល់អ្នកស្រាវជ្រាវពាក្យឯកសារអំពីខ្មែរ តាម ប្រភពបារាំងដែលជាមូលដ្ឋានដ៏សំខាន់ (ប្រវត្តិសាស្ត្រ វប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ ...)
- ខ្មែរបែរជាទៅដើរតាមយួន ដែលយកអក្ខរៈឡាតាំងមកបន្តក់ចុចក្បៀស
- របៀបនេះធ្លាប់ត្រូវបារាំងយកមកព្យាយាមកែឲ្យខ្មែរបោះបង់អក្ខរៈខ្មែរ ទៅសរសេររបៀបយួន
- តើត្រូវងាកទៅប្រើ fonts យួនឬ (មានតែយួនទេដែលមាន fonts បែបនេះ) បើទាំងបារាំង ជាពិសេស អង់គ្លេស ពុំមានបន្តក់ចុចក្បៀស ដូចគម្រូ Google បង្ហាញផងនោះ?
- ការនេះរឹតតែនាំឲ្យកើតការលំបាកនិងភាពរញ៉េរញ៉ៃថែមទៀត
- រឿងនេះធ្លាប់មានការជំទាស់ខ្លាំងក្លាពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានខ្មែរ កាលក្នុងទសវត្សរ៍ទី៥០...។

* ត្រូវតែស្រាវជ្រាវរករបៀបសរសេរមានស្រាប់មកប្រើដែលមានទំនាក់ ទំនងស្រាប់ងាយស្រួលដល់សំណេរនិងការប្រើប្រាស់ឯកភាព។

* តើអ្នកណាផ្ដល់គំនិតឲ្យ Google ធ្វើបែបនេះ? ប្រយ័ត្នតែផែនការ គេ ធ្វើខ្លួនបន្លំជាខ្មែរវាយលុកបើកមុខសង្គ្រាមសម្លាប់ខ្មែរទាំងអក្សរវប្បធម៌ប្រវត្តិសាស្ត្រ... បានសម្រេច បន្ថែមពីលើខាងសេដ្ឋកិច្ច ដែលពពួកជន ឱកាសនិយមមានអំណាចអាងលុយកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងស្រាប់ផងនោះ ពេលនោះចប់ហើយខ្មែរ។
 គ្រាន់តែសព្វថ្ងៃចេញរបៀបសរសេរមិនមានឯកភាពនិងប្រាសចាកពីរបៀបប្រើនិងសរសេរមានស្រាប់ពីដើមនោះ នៅមិនទាន់មានដំណោះស្រាយ រកឯកភាពបឋមឃើញផងទេ។

http://akbalthom.blogspot.com/2015/07/Khmer-in-Latin.html?m=0

_

#គ្មានរឿងត្រូវសើច

#គ្មានរឿងត្រូវសើច៖

ក្មេងតូចៗជេរគ្នា ពេលខ្លះអាចល្អមើល ល្អស្ដាប់ ទាំងល្អសើច ពីព្រោះ ជាជម្លោះគ្មានពុតត្បុត។

បើចាស់ៗជេរគ្នា គឺជារឿងអាក្រក់ស្ដាប់ អាក្រក់មើល និងអាក្រក់ឮ។

ហើយបើអ្នកនយោបាយចាស់ដុះស្លែ ប្រើពាក្យជេរ អាក្រក់ៗដាក់គ្នា គឺជា រឿងអាក្រក់់ជាតិ ពីព្រោះជាជម្លោះបង្កប់ពុតត្បុតនយោបាយពិសពុល។

យុទ្ធវិធីពីយុទ្ធសាស្ត្រ (មិនមែនទ្វេមុខទេ ប៉ុន្តែគឺ) ពហុមុខ៖
១. គំរាមផ្ទៃក្នុងកុំឲ្យងើប
២. គំរោះដាក់អ្នកក្រៅ (ខាងក្នុង) ជាការកំញើញ
៣. គំនាប់រំឭកអ្នកក្រៅ (ខាងក្រៅ) ថាអត់ងាកទៅណា
៤. កម្លាខ្លួនឯងកុំឲ្យចេះតែរអើល។ល។

តើ គួរ​ប្រើពាក្យ ខេមរយានកម្ម​ ឬ ខ្មែរោបនីយកម្ម ឬ ខ្មែរូបនីយកម្ម​?

Khmerization (ដែលជាភាសាបារាំងឬអង់គ្លេសសរសេរជា Khmerisation) ធ្លាប់ត្រូវគេប្រើគូគ្នានឹងភាសាខ្មែរ "ខេមរយានកម្ម" នៅចុងទសវត្សរ៍ទី៦០ (ចុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម) ។

តាមក្បួនពាក្យខ្មែរ៖ ខ្មែរ + ឧបនីយកម្ម => ខ្មែរោបនីយកម្ម ពីព្រោះ ពាក្យ "ខ្មែរ" សរសេរមានព្យញ្ជនៈ "រ"/ខ្យល់អ៊/ នោះ ដើម្បីរក្សាសំឡេង ដដែលឬស្រដៀងដើម ស្រៈ"ូ" ត្រូវប្ដូរជា ស្រៈ "ោ"។

ប៉ុន្តែ អ្នកសរសេរជា "ខ្មែរូបនីយកម្ម" ប្រាកដជាសំអាងថា "ខ្មែ" សូរខ្យល់ "អ" ដូច្នេះមុខតែទាញ "រ" ខ្យល់"អ៊" ឲ្យមានខ្យល់ "អ" ដូច្នេះញ៉ាំងឲ្យ "ខ្មែរូបនីយកម្ម" និង "ខ្មែរោបនីយកម្ម" មាន សំឡេងអាន ដូចគ្នា។
Khmerization (American English) និង Khmerisation (British English ឬ Français)

http://khmerization.blogspot.com/2012/07/sou-phirin-replaces-sok-as-chairman-of.html

ពាក្យខ្មែរ៖ -ឬអត់/-ឬទេ (គាំទ្រឬអត់? គាំទ្រឬទេ?...) ប្រែរូបប្ដូរសព្ទ

ពាក្យខ្មែរ៖ -ឬអត់/-ឬទេ (គាំទ្រឬអត់? គាំទ្រឬទេ?...) ប្រែរូប

ក្នុងភាសាខ្មែរនិយាយ សំឡេង រ រំលៀកសូរជា ហ/ហ៊ ឬ ហ្អ/ហ្អ៊ ដល់តែនិយាយលឿនឬសំឡេងឮតិចទាប ទៅជា ដូចបាត់ ឬ/ហ្អ៊ឺ/ហ្អ៊ឹ ហើយអ្នកគិតមិនដល់និងមិនយល់ ក៏កាត់ស្មានថា អត់មានសំឡេង ឬ/ហ្អ៊ឺ/ហ្អី។ បែបនេះ ក៏មានការយល់ច្រឡំពាក្យដើមត្រឹមត្រូវ "គាំទ្រឬអត់" ចេញទៅជា "គាំទ្រអត់" ដែលខុស។

ចូរពិចារណាលើពាក្យ៖
- ទ្រាំអត់ = ស៊ូមិនទទួលទាន(មិនហូប)អ្វី, ...
- ទ្រាំឬអត់? (ឥឡូវបែរជាឮគេប្រើនិយាយនិងសរសេរ ខុសជា) ទ្រាំអត់?

#rbu_ចប់សង្គ្រាមចូលវាលនរក​

ក្នុងអំឡុងខែមីនា១៩៧៦ ខ្ញុំបានស្ដាប់ឮការផ្សាយនៃវិទ្យុកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
អំពីសេចក្ដីថ្លែងផ្ទាល់នៃសម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ (ជាភាសាខ្មែរនិងបារាំង)
អំពីការសុំ ចូលនិវត្តន៍របស់ព្រះអង្គពីឋានៈជាប្រមុខរដ្ឋនៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិប
តេយ្យ។ បន្ទាប់មក លោក ហ៊ូ នឹម (កាលនោះនៅជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងឃោសនា
ការនៃរបបនោះ) បានឡើងថ្លែងបន្តអំពី "ការសង់វិមានអនុស្សាវរីយ៍(sic!)"មួយ សម្រាប់ព្រះអង្គ និងការឧបត្ថម្ភថវិកាបំណាច់ ៨,០០០ (ប្រាំបីពាន់) ដុល្លារ ក្នុង
មួយឆ្នាំសម្រាប់ជីវភាពព្រះអង្គនិងរាជវង្ស។

បន្តមកទៀត លោក ខៀវ សំផន ដែលចូលកាន់តួនាទីជាប្រមុខរដ្ឋជំនួសព្រះអង្គនោះ ក៏បានឡើងថ្លែង..(ប្រយោគមួយរបស់គាត់កាលនោះដែលខ្ញុំនៅចាំច្បាស់បំផុតគឺ)"..ពួកវាមិនស្គាល់ស្រែលើនិងស្រែជម្រៅ(sic!)"។

វាជា"ការពិត"ដែលអ្នកផ្សារប្រមាណ៧០%(រួមទាំងអ្នកភៀសខ្លួន)សរុបចំនួនបីលាននាក់អាចមិនស្គាល់"ស្រែលើនិងស្រែជម្រៅ" ប៉ុន្តែការពិត មេដឹកនាំម្នាក់មិនមែនត្រឹមតែ "មិនគួរ"នោះទេ ប៉ុន្តែ"មិនត្រូវ"និយាយឡើយ ពីព្រោះវាបញ្ឆេះឲ្យមានការរើសអើងនិងស្អប់គុំគ្នា ... រវាងខ្មែរ អ្នកនៅស្រែ និងអ្នកនៅផ្សារ .. ដូចផលវិបាកវា គឺការស្លាប់មនុស្សខ្មែរ ជាង ១លាន៧សែននាក់ ...

នៅពេលស្ដាប់ឮការផ្សាយនោះ ខ្ញុំពុំដឹងថា អ្នកជន្លៀសចេញពីតំបន់ផ្សារមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាទេ ពីព្រោះគ្រួសារខ្ញុំត្រូវអង្គការដាក់ឲ្យរស់នៅជាមួយអ្នកមូលដ្ឋាន។ សម្រាប់ចាស់ៗមូលដ្ឋាន ដែលខ្ញុំបានឮពួកគាត់និយាយគ្នាផ្ទាល់នោះ ពួកគាត់ បានព្រួយខ្វល់ថា "អង្គការមានផែនការយាយីព្រះអង្គ" ដែលចាស់ៗអ្នកមូលដ្ឋានទាំងនោះ ចាត់ទុកព្រះអង្គថាជាអ្នកមានបុណ្យ(sic)។ ហេតុផលដែលអង្គការទុកឲ្យគ្រួសារខ្ញុំនៅជាមួយអ្នកមូលដ្ឋាននោះ ក្រៅពីសហករណ៍ភូមិថ្មីមានការរៀបរយហើយនោះ គឺអាចមកពីកត្តា ២យ៉ាង៖

ទីមួយ៖ គ្រួសារខ្ញុំបានទៅដល់ស្រុក កំណើតជីតាខាងម្ដាយខ្ញុំ (ឃុំក្រពុំឈូក កោះ
អណ្ដែត តាកែវ) នៅខែមិថុនា ចុងរដូវដកស្ទូង (គ្រួសារខ្ញុំបានចេញពីវត្តកោះ ភ្នំពេញនៅព្រឹកថ្ងៃ១៧មេសា១៩៧៥ ដល់ក្បាលថ្នល់ ភ្នំពេញ នៅព្រលប់ថ្ងៃដដែល។ ដោយឥតបានសម្រាកនោះ ពីក្បាលព្រលប់នៅគល់ស្ពានព្រះមុនីវង្សត្រើយខាងលិចនោះ យើងបានឆ្លងស្ពាននិងដើររំកិលដល់វត្តនិរោធរង្សី(ចម្ងាយ១គីឡូម៉ែតពីគ្នា)នៅពេលព្រលឹមស្រាងៗ នៃថ្ងៃ១៨មេសា... ដើរប្រជ្រៀតគ្នាតាមដងផ្លូវណែនណាន់..ទៅឆ្លងដនៅរោងចក្រដីឥដ្ឋទៅត្រើយម្ខាង តាមបញ្ជាអង្គការ .. ទៅវត្តអង្គរាជ .. ។

ដោយបានឮតម្អូញរបស់អ្នកស្រុកនិងកម្មាភិបាលមូលដ្ឋានជំនុំុំគ្នាអំពីកង្វល់លើបញ្ហាកង្វះស្បៀង និងពុំចង់ទទួលអ្នកថ្មីនៅជាមួយនោះ ខ្ញុំបានរៀបផែនការថ្មី "ព្យាយាមទៅឲ្យដល់ស្រុកកំណើត" ដោយមានគំនិតតែម្យ៉ាងគឺ បើគង់នឹងស្លាប់ក៏ឲ្យបានអ្នកស្រុកអ្នកស្គាល់ដឹងឮ។ ពេលយើងឈប់ហូបបាយតាំងពីយប់សម្រាកនៅវត្ត អង្គរាជ ខ្ញុំបានប្រាប់ប្អូនបន្ទាប់ខ្ញុំអំពីផែនការនេះ "គេចខ្លួនទៅស្រុក"។ (ABC) គេចសរសៀរតាមផ្លូវមាត់ព្រែក(ពីព្រ
លឹម) ដើរឥតឈប់ពេញមួយថ្ងៃដល់ ព្រែកជ្រៃ នៅពេលព្រលប់ ..តវ៉ា(ដោយពាក្យ
ទន់ភ្លន់)ទារអង្គការបានឆ្លងមកផ្លូវជាតិលេខ១វិញ ត្រង់កំពង់ស័ក្តិ២ .. ចុះសរសៀរ
តាម កំពង់ភ្នំ ភូមិថ្មី បន្តទៅ ដំរីឆ្លង ... តវ៉ានឹងអង្គការទៀត បានឆ្លង ព្រែក ត្រង់ កោះ
ខែល ... បន្តទៅស្ពានព្រែកអំបិល ... ចូលស្រុកព្រៃកប្បាស ឆ្លងស្រុក សំរោង ស្រុក ត្រាំកក់ អង្គរជ័យ(តានី) គិរីវង់ ដល់ក្រពុំឈូក កោះអណ្ដែត។

ទីពីរ៖ អង្គការដែលទើបបានសម្លាប់គ្រួសារពូមីងខ្ញុំ ពីរគ្រួសារនោះ បានព្យាយាម
ចាប់កំហុសគ្រួសារខ្ញុំទៀត ដូចជាការព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យយើងព្រមទៅរស់
នៅ"កម្ពុជាក្រោម" ដែលខ្ញុំគិតត្រូវថា គឺកម្ពុជាក្រោមដី ឬការជីកស្មៅទាំងឫស ...

(ការអានមានប្រយោជន៍៖ http://r-b-u.blogspot.com)

On that day, April 7, 2015 I was released from the CSC hospital where on February 12, I underwent an erroneous surgery that meant a second tragedy to me and my family after the KR regime. And on that date, too, I made acquaintance with Jean-francois Tan on Facebook.

Below is reminiscent of the day:

I'm back home and won't be back to the CSC until May 7, though not sure whether I'll be allowed to stay there for further physical training any other period of time. "High hope" which I had when I came to the CSC hospital for the first medical consultation after hearing the expression from the mouth of some doctors and nurses there, "... you'll enjoy your upcoming days like the others, ..." though almost vanishes, still haunts me to laugh a laughter of life -- not that of happiness -- but that of ridicule at myself for my stupid mistakes to have undergone an erroneous surgery.

We debated about half an hour on how to carry me up to my second floor apartment. At last we managed with three men on the maneuver: Veng carried me on his shoulders with two other men helping behind. How painful I experienced.

SOME RELATED COMMENTS

Sok Kipo:
Um ...

Kim Thong TO:
May Tevada Chnam Thmey bless you.

Chath Piersath:
Dear Puthpong Sao, I am sorry, I will have to tell you this again and again. I know that it's very hard for you, but always try to imagine other possibilities you can heal and become a new person. There are always ways. The operation is over and you're now at this stage, and those people who have done this to you had all abandoned you. Strengthen your arms using wheelchair. Strengthen your head and your heart. Where can you go from here? Beyond your current disabilities? How can you use them as part of your strength and your humanity? Life yourself up, my friend. Ask clearly what you need help with from your friends. Certain specific needs can be fulfilled. Despair will only create greater distraught. Gather all your energy and pick yourself up from here on. The operation cannot be undone. May the Buddha gives you strength.

KEO ROMCHANG BEATEN FOR THIRD TIME BY VONG NAY

KEO ROMCHANG BEATEN FOR THIRD TIME BY VONG NAY

This is – once again – for the third time in a row, the intrepid legend in Kun Khmer Keo Romchang is beaten, though not KOed as in the second round as their second previous dual fight, by his taller-height and longer-reach opponent Vong Nay after a five-full three-minute-round bout Friday April 4,2014 afternoon. He did feel a more bitter and shameful loss.

Romchang, immediately after the fight, with a radiant smile, raised both his hands in hope to hear the results declared in his favor. He seemingly thought that his newly chosen tactics of moving and leaping backward about the ring to avoid Vong Nay’s punches, elbows and knees would save him from the loss.
 Though he managed – to speak frankly – the KO fate as he had tasted in the second round of the previous bout, he clearly could not enjoy what the American world boxing title holder Timothy Bradley did in his fight with Manny Pacquiao of the Philippines in the United States, last year. Timothy used the same tactics as Romchang’s to skip the KO, but was announced victorious. The match drew criticism around the world. Pacquiao was seen as having his belt unfairly lost to Bradley.

But as the attendance and TV viewers saw throughout the five-round bout here, Vong Nay gained all grounds throughout and was the master of the whole match.

As the result announced, Vong Nay was the winner by the three judges’ unanimous decision. And Romchang, thus lost his belt to his opponent, Vong Nay.

Me and my two beloved children

Me and my two beloved children, William and Winnie, posed for a picture in front of the Khmer Writers Association office, on the 1st of December last year, two days before I came for a medical consultation at the CSC. (April 5, 2015)

With both of my young life colleagues at the office of the Khmer Writers Association, at the very center of Botum Vatey pagoda, Phnom Penh where I met two men, one left a bit after I arrived there and another is Mr. Ban Rithy, at standby. I inquired about things and we chatted on the association and its work. It's been supposed to work smoothly well but seems sluggish this whole year, though there have been three training sessions of writing skills which none of their closing ceremonies has been held yet -- is it because of the lack of sponsoring fund? It's improbable, to my opinion.
(December 1, 2015)